Es Hasakind, es Hasakind,
sieht uff d’r Wies a gloines Rind
ond secht sich, ha, da gang i no,
so ebbes macht des Häsle froh!
So hoppelt’s halt zum Weidazaun,
weil, von weidem sieht mer’s kaum!
Es streckt die Ärmle hoch in’d Luft,
bis a tiefe Stimme ruft:
„Piff, paff, Klammeraff,
glei han i s’Obendessa gschafft!“
Es Hasakindle guggt verschreckt,
weil der Jäger hot’s entdeckt!
Es legt sei lange Löffel an,
weil, jetzt isch’s ihm angst und bang.
Dann rennt’s, so schnell es renna koh,
zum Papa hoim ins warme Stroh.
© by Marion Schimmelpfennig