Es Hasakind, es Hasakind,
ruft sein Papa im Morgawind,
es ruft ond heilt ond macht ond schreit,
do ischt’s d’r Hasapapa leid.
Er hoppelt hoim ond nimmt des Gör:
„Mach des no amol, I schwör,
no gibt’s d’r Hasapopo voll,
ond ned in C-Dur, sondern Moll!“
Es Hasakindle guggt verschreckt
ond het sich schnell im Nescht versteckt.
Do bibberts no ond blinkert arg –
ob mi mei Papa nemme mog?
Papas Auga werret feicht
ond er stubst sei Kendle leicht.
„Ha no, jetzt plärr ned“, secht er no,
„lach jetzt ond sei wieder froh!“
© by Marion Schimmelpfennig